சித்திரம்
போலவள் சிரிக்க – கண்
பரிக்க – மனம்
அரிக்க – உயர்
சிந்தையிலே
அதைத் தரிக்க – நல்ல
சிறப்பாகவும்
செழிப்பாகவும் செருக்காகவும் விருப்பாகவும்
சீரெடுத்
துப்பாடி மகிழ்வேன் ! – அவள்
பேரெடுத்து
ஆடி நெகிழ்வேன் !
.
நித்தமும்
முன்வந்து பார்க்க – கரம்
கோர்க்க – உயிர்
ஈர்கக – மனம்
நிம்மதி
யாய்அதை ஏற்க – என்
நினைவலைகளும்
கனவலைகளும் கடல்லையென நடம்புரிந்திடும்
நெஞ்சமெல்லாம்
மழை பொழியும் – அந்த
வஞ்சியாலே கவி வழியும்!
.
எண்ணத்தில் வந்த பெண்ணே – என்
கண்ணே – முகில்
விண்ணே – வளர்
இன்பத்தைக் கொடுக்கும் மண்ணே! – உன்னை
இலையாகவும் கொடியாகவும் மலராகவும் கனியாகவும்
இறைவன் படைத்த எழிலே! – என்றும்
குறைவில்லாப் இன்பப் பொழிலே!
பண்ணுக்குள் உன்னைநான் தீட்ட – இசை
மீட்ட - கவி
கூட்ட – நம்
பைந்தமிழ் அமுதை ஊட்ட – கரு
பறந்தேவர அருகேயுற உறவேபெற உயிரேயெனப்
பண்புடன் எழுத்தில் கொஞ்சும்! – அதைக்
கண்டிட ஆடுமென் நெஞ்சம்!
.
பாவலர் அருணா செல்வம்
(என் “கம்பனுக்குக் கணினி விடு தூது“ என்ற
நூலிலிருந்து…..)
