T.M.S இறந்து விட்டாரா...?

நட்புறவுகளுக்கு வணக்கம்.

    நான் அதிக வேலை காரணமாக வலை பக்கம் கொஞ்ச நாட்களாக வரமுடியவில்லை. இன்று வந்து பார்த்தால்... நிறைய பதிவர்கள் டி.எம்.எஸ் அவர்களைப் பற்றியே அதிகம் எழுதி இருந்தார்கள். முதலில் கொஞ்சம் குழப்பமாக இருந்தாலும் பிறகு தான் அறிந்து கொண்டேன். இந்த விசயத்தை மனம் ஏற்றுக் கொள்ளவே மறுக்கிறது. உண்மை தான் எனும் போது கவலை அதிகமாகிறது.

    இந்த நாள் வரையில் நான் அவரை நேரில் பார்த்துப் பேசியது  கிடையாது. எனக்கு ஏன் கவலை வரவேண்டும்...? அவர் எனக்கு உறவா என்ன? இல்லை. என்றபோதும் கவலை கொள்கிறது என்றால் அவரின் குரலின் மீது நான் வைத்த ஆழ்ந்த பற்று தான் காரணம். எவ்வளவு உன்னதமான குரலுக்குச் சொந்தக்காரர்.

   கவிஞர் கண்ணதாசன் வாழ்க்கைத் தத்துவங்களைப் அப்படியே பாட்டில் வடித்தாலும் அதை நாம் கவிதையாகப் படித்திருந்தால் மனத்தில் பதிந்திருக்காது. அந்தக் கவிதைகளை எந்த எந்த இடங்களின் மென்மையாக பாடவேண்டுமோ... அல்லது வன்மையாகப் பாட வேண்டுமோ... என்று பாடியதால் தான் அந்தக் கவிதைகள் மென்மேலும் புகழ் பெற்று நம் மனத்தில் பதிந்தன.

   அவரின் மகன்கள் இருவரும் தந்தையின் குரலிலேயே பாடி நம்மை மகிழ்விக்கிறார்கள் தான். இருந்தாலும் அவருக்குச் சமம் அவர் ஒருவர் மட்டுமே. இவரின் குரல் காலத்தால் அழிக்க முடியாது.

    மேடைகளில் “புல்லாங்குழல் கொடுத்த மூங்கில்களே...“ என்று தொடங்கும் பொழுதே நம் மனம் எங்கே சென்றிருந்தாலும் உடனே ஓடிவந்து அந்தப் பாடலில் பொதிந்து விடும். காதலா.... தத்துமா... ஆன்மீகமா... எந்தப் பாடலை எடுத்தாலும் அதன் உண்மை ரசம் உருகியோடும்.

    இன்று அந்த மூங்கிலில் நுழைந்த காற்று வெளிவராமல் அதனுள்ளேயே அடங்கி விட்டதா...? நினைக்கவே மனம் அழுகிறது. எத்தனைச் சந்தர்பங்களில் அவரின் பாடல் நம் மனத்திற்கு இதமாகவும் ஆறுதலாகவும் இருந்திருக்கிறது. எந்தப் பாடலை எடுத்துச் சான்றாக சொல்வது...? அவர் பாடிய ஒவ்வொரு பாடலும் நம் உயிரையே தொடும் பாடல்கள் அல்லவா?

    இவரின் இழப்பு தமிழகம் கண்ட மாபெரும் இழப்பு தான் என்றாலும் அவர் சாகாவரம் பெற்றவர். அவரின் உயிர் மூச்சு ஒவ்வொரு பாடலிலும் இழைந்து கொண்டே இருப்பதால் அவர் நம்முடன் தான் இன்றும்.... என்றும் இருப்பார் என்று மனத்தைத் தேற்றிக் கொள்கிறேன்.

அருணா செல்வம்.

27.05.2013