நாற்பது வயது அறிவுரைகள்!!

     ஒரு முறை என் தோழியின் கணவருக்கு நாற்பதாவது வயது பிறந்த நாளைக் கொண்டாட எங்களையும் அழைத்து இருந்தார்கள். அவர்கள் பிரென்சு தம்பதியர். எங்களுடன் இன்னும் இரண்டு பிரென்சு குடும்பம் மட்டுமே அழைத்திருந்தார்கள்.

    விழாவில் கேக் வெட்டி விருந்து எல்லாம் முடிந்தவுடன் சற்று நேரம் ஓய்வாக அமர்ந்து பேசிக் கொண்டு இருந்தோம். அப்பொழுது ஒரு தோழி நாற்பது வயதான ஆணின் மனைவி ஜோஸ்ஸிடம் “ஜோஸ்... அவருக்கு நாற்பது வயதாகி விட்டது. இனி நீதான் ஜாக்கிரதையாக இருக்க வேண்டும்“ என்றாள்.

   அதற்கு ஜோஸ், “அவருக்குத் தான் வயதாகிறது. அவர் தான் ஜாக்கிரதையாக இருக்க வேண்டும். எனக்கு எதற்கு கவலை?“ என்றாள்.

   அதற்கு இந்தத் தோழி.... “ஆண்களுக்கு நாற்பது வயதானால் நமக்குத் தான் எல்லா கஷ்டமும். நான் படும் கஷ்டத்தைச் சொல்கிறேன் கேள். நான் அனுபவப்பட்டவள்“ என்று புதிருடன் சொல்ல துவங்கினாள்.

   அவள் சொல்வதைக் கேட்க நாங்களும் ஆர்வமானோம். அவள் சொல்ல துவங்கினாள்...

   “இந்த வயதிலிருந்து தான் ஆண்களுக்கு மனம் மாறுகிறது. எதைச் செய்யக் கூடாது என்று நாம் சொல்கிறோமோ அதைத் தான் செய்வார்கள். காரணம்... ஒரே மாதிரியான வாழ்வைச் சற்று மாற்றிப் பார்க்க விரும்பும் வயது இதுதான்.

   எப்போதும் அவர்களுக்குப் பிடித்தது இப்போது சலிப்பை வரவழிக்கும்.

   புதியதை விரும்புவார்கள்.

   நாம் ஒரு சின்ன கோபம் கொண்டாலும் அவர்கள் அதைப் பெரிது படுத்தி சண்டையிடுவார்கள்.

   இப்போது லேசாக தொப்பை விழும். அதை மறைக்க எக்ஸர்சைஸ் என்று வெளியில் போக ஆரம்பிப்பார்கள். அதுவே வழக்கமாகவும் ஆகி விடும் என்று சொல்வதை விட இதையே காரணமாக்கி வெளியில் செல்வார்கள்.

   நரையை மறைக்க டை போட்டு முதலில் இருந்ததைவிட இளமையாக காட்சி தருவார்கள். அதாவது மனைவியைவிட இளமையாக இருக்கும்படி அழகைப் பாதுகாப்பார்கள்.

   வீட்டில் டீன் ஏஜ் பிள்ளைகள் இருந்தால் அவர்கள் மேல் எப்போதும் எறிந்துவிழுவார்கள்.

   வீட்டில் தான்தான் ராஜா. மற்றவர் எல்லாம் அடிமை என்ற நினைப்புடனே பேசுவார்கள்.

   எதற்கெடுத்தாலும் கோபப்படுவார்கள்.

   வீட்டிற்குள் நுழைந்ததிலிருந்தே எதையோ பறிகொடுத்த மாதிரி முகத்தை வைத்துக்கொண்டு இருப்பார்கள்.

   நாட்டில் தனக்கு மட்டுமே எல்லா கஷ்டமும் வந்து விட்டது போல் வேதாந்தம் பேசுவார்கள்.

   அதிக சிக்கனம் பார்ப்பார்கள்.

   சில நேரங்களில் தேவைக்கும் அதிக “பந்தா“ காட்டுவார்கள். இதையெல்லாம் புரிஞ்சி நீதான் அனுசரித்துப் போகனும்“ என்றாள்.

   நாங்கள் ஒருவர் முகத்தை ஒருவர் “அப்படியா?“ என்பது போல் பார்த்துக் கொண்டோம்.

   “ஆமாம் ஜோஸ். அவள் சொல்றது உண்மைதான். என் கணவருக்கு அடுத்த வருடம் தான் நாற்பது வயது. ஆனால் அதற்குள் இதையெல்லாத்தையும் தொடங்கி விட்டார்“ என்றாள் இன்னொரு தோழி.

   “ஐயோ இதெல்லாம் நாற்பது வயதில் தானா..... இவர் தொடக்கத்திலிருந்தே இப்படித் தானே இருக்கிறார்...“ என்று சத்தமாகச் சொன்னாள் ஜோஸ்.

    “சியர்ஸ்.....“

    எங்களுக்குப் பின்னால் இருந்து கண்ணாடி டம்ளர்கள் இடிக்கும் ஓசை. திரும்பிப் பார்த்தோம். நாங்கள் பேசியது அனைத்தையும் கேட்டுக்கொண்டிருந்தாலும் அது எதுவும் தங்களுக்காகப் பேசியது இல்லை என்பது போல எதையும் லட்சியம் பண்ணாமல் ஆண்கள் தங்கள் பார்ட்டியை மீண்டும் தொடங்கினார்கள்.

   என்னத்தைச் சொல்லுறது?

அருணா செல்வம்

26.08.2014