சட்டென்றே ஒருமுத்தம் !!

ஒத்தையடிப் பாதையிலே

ஒத்தையிலே நடக்கையிலே

அத்தைமகன் முன்வந்தான்

ஆசையிலே வழிமறித்தே

முத்தமொன்று கொடுத்துவிட்டு

முன்னேறிப் போவென்றான்!

“கத்திஊரைக் கூப்பிடுவேன்“

கணப்பொழுதில் சொன்னாலும்

ஏக்கத்தில் அவன்பார்வை

ஏதெதுவோ செய்ததனால்

தாக்கத்தில் வழிவிட்டும்,

தயங்கியேதான் நின்றுவிட்டாள்!

நோக்கத்தைப் புரிந்துகொண்டும்

நூதனமாய்த் தனைப்பார்க்க

“ஏக்கமொன்றும் எனக்கில்லை“

என்றுசொல்லித் தள்ளிவந்தாள்!

அஞ்சியஞ்சி நில்லாமல்

அலட்சியமாய் வந்தாலும்

மஞ்சத்தில் அனல்பறக்க

மங்கையவள் உறங்காமல்

கொஞ்சுமொழி கண்பேச

குறும்பாகச் சிரித்தவனை

நெஞ்சுனுளே சுமந்துகொண்டு

நெடுநேரம் விழித்திருந்தாள்!

தொட்டணைக்க உரிமையுள்ள

தோதான அத்தைமகன்!

சட்டென்றே ஒருமுத்தம்

தந்துவிட்டு வந்திருந்தால்

கட்டான காளையவன்

கனவினிலே வந்திருப்பான்!

பட்டென்றே ஏன்வந்தோம்?

பண்பின்றி ஏக்கமுற்றாள்!

நட்புறவுகளுக்கு வணக்கம்.

    இந்த “சட்டென்று ஒரு முத்தம்“ என்ற கவிதை, “தயக்கம் ஏனோ அதைச் சொல்ல“ என்ற எனது அடுத்த புத்தகத்தில் வர இருக்கிறது.

    இந்தப் புத்தகத்தைப் படித்தவர்கள் இந்தக் குறிப்பிட்டக் கவிதையைப் பற்றி பாராட்டி எழுதி இருக்கிறார்கள். இந்தக் கவிதையில் அப்படி என்ன விசேசம் இருக்கிறது என்று எனக்குத் தெரியவில்லை.

   படிக்கும் உங்களுக்கு ஏதாவது சிறப்பாக உணருகிறீர்களா என்பதை அறிவதற்காகவே இந்தக் கவிதையை மறுபதிப்பாக வெளியிடுகிறேன்.

   தாங்கள் அறிந்த கருத்தை அவசியம் பின்னோட்டத்தில் தெரிவித்தால்..... நானும் தெரிந்துக் கொள்வேன்.

அன்புடன்

அருணா செல்வம்.

23.08.2014