பழைய காதலி!! (சிறுகதை)

  

    “என்ன.... எல்லாத்தையும் ரெடி பண்ணிட்டியா...? அவ வந்ததும் கட்லட்டைப் பொறிச்சா போதும். டீ கூட ஸ்ட்ராங்கா போட்டு தூக்கலா சக்கரை போடு. ஆத்திடாதே. அவ சுட சுடத்தான் டீ குடிப்பா. முதலிலேயே போட்டு வச்சிடாதே. டிஃபனைக் கொடுத்து அவ சாப்பிட்ட பின்னாடி சூடா போட்டு கொடு. என்ன... நான் சொல்லுறது புரியுதா....?“ என்று கத்தியக் கணவனை ஆச்சர்யத்துடன் பார்த்தாள் ஊர்மிளா.

    அவன் இவள் பார்வையை இலட்சியம் செய்யாமல் வாசலில் போய் நிற்பதும் திரும்பவும் வந்து ஊர்மிளாவிடம் ஏதாவது சொல்லிச் செல்வதும் என்று பரபரப்பாக இருந்தான்.

    இதெல்லாம் நேற்று மாலை “நாளைக்கு ஒரு வேலையாக உங்க ஊர் பக்கம் வருகிறேன். அப்படியே உங்களையும் சாய்ந்திரம் வந்து பார்க்கலாம் என்று இருக்கிறேன். எங்கேயும் போயிடாதீங்க“ என்று வீணா தொலைபேசியில் மோகனிடம் சொல்லியதிலிருந்து அவனிடம் தொற்றிக்கொண்ட பரபரப்பு இது!

    அவனுக்கோ குழந்தைக்கோ அல்லது ஊர்மிளாவிற்கோ உடல்நிலை சரியில்லை என்றால் கூட ஆபிசுக்கு லீவு போட மாட்டான். ஆனால் இன்று.... அவனின் பழைய காதலி வீணா சும்மா சாய்ந்திரம் வந்து பார்த்துவிட்டு போகிறேன் என்று தொலைபேசியில் சொன்னதற்கே லீவு போட்டு விட்டு வீட்டை ஒரு வழி பண்ணிவிட்டான்.

    வீட்டை அவனே துடைத்தான். சோபா நாற்காலி என்று அனைத்தையும் தூசிதட்டிச் சுத்தப்படுத்தினான். சுத்தமாக இருந்த பச்சை வண்ண திரைச்சீலைகளைக் கழற்றி நீல நிறத்தில் மாற்றினான்.

    கேட்டதற்கு, “வீணாவிற்கு பச்சை நிறம் பிடிக்காது“ என்றான். அவளுக்குப் பிடிக்குமென்று சோன்ப்ப்படியை அடையாறிலிருந்து வங்கி வந்து வைத்தான். ரோஸ்மில்க், பாதாம் கீர் என்று இரண்டையும் செய்யச் சொன்னான். “ஏதாவது ஒன்று போதுமே“ என்று அவள் சொன்னதற்கு “ரெண்டும் அவளுக்குப் பிடிக்கும்... ஒன்னு ருசியா இல்லைன்னா இன்னொன்னைக் குடிப்பாள்“ என்றான். இதனுடன் டீயும் சுடாகப் போட வேண்டும்.

   ஊர்மிளா தன் கணவன் மோகனை நினைத்தாள்.  

   கல்லூரியில் துவங்கிய காதல். படிப்பு முடிந்ததும் இவனுக்கு வேலை தேடுவதே வேலையாகி போன நேரம். அவளுக்கு நல்ல வரன் வந்துவிட இருவருமே எதிர்கலத்தைப் பேசி முடித்துக்கொண்ட தனித்தனி திருமணங்கள்....!! இன்றும் மனத்தில் உள்ளதை முழுவதுமாக மனைவியிடம் பகிர்ந்து பழையதை அசைபோடும் சுபாவமுள்ளவன்.

    ஊர்மிளா துவக்கத்தில் கொஞ்சம் கோபப்பட்டாலும் அவன் மனக்காயம் மனத்தினுள் வடுவாகவே பதிந்துவிட்டது என்று அவன் பேச்சிலிருந்து அறிந்து கொண்டபோது அவனுக்கு ஆறுதல் சொல்ல பழகிக் கொண்டாள்.

   ஒரு சமயம் அவர்கள் இருவருமே திருமணம் செய்து கொண்டிருந்தால் இவன் இன்னும் நன்றாக இருந்திருப்பானோ... என்று ஊர்மிளா நினைத்ததும் உண்டு. அந்த அளவிற்கு அவளைப்பற்றி சொல்லி புகழ்ந்திருக்கிறான். யோசனையுடன் நின்றிருந்தவளை...

   “ஊர்மிளா... உனக்கு எத்தனை முறை சொல்லுறது. இந்த பெரிய பொட்டை எடுத்திட்டு சின்னதா குட்டியா பொட்டு வச்சிக்கோ. இவ்வளவு பூ வைக்க வேண்டாம். ஒத்தை பூவைச் சைடுல வச்சிக்கோ. அவளுக்கு அப்படி இருந்தால் தான் பிடிக்கும். போ... போம்மா...“ என்று அவசரப்படுத்தி விரட்டினான்.

    மாலை ஆறு மணியளவில் பச்சைநிற சேலையுடன் தலைகொள்ளா மல்லிகையும் பெரிய பொட்டுமாக வீணா ஆட்டோவில் வந்து இறங்கினாள்.

    தான் வாங்கி வந்த பொம்மையையும் சாக்லெட் டப்பாவையும் மோகனின் குழந்தையிடம் கொடுத்தாள். மோகன் பெருமையாக தன் மனைவியைப் பார்த்தான்.

   “குழந்தைக்கு என்ன பேரு வச்ச..?“ கேட்டாள்.

   “உன் பேரு தான் வீணா“ அவன் சொல்லும் பொழுது முகமெல்லாம் பல்லாகத் தெரிந்தது.

   “ஐயே... வீணான்னா வச்ச? எனக்கே இந்த பேரு பிடிக்காது. ஏதோ வீணா போனதைச் சொல்லுற மாதிரி இருக்கும். அதனாலே என்னவர் என்னை மீனா... மீனான்னு மாத்தி தான் கூப்பிடுறார்“ என்றாள் சந்தோஷமாக.

   கொஞ்ச நேர பேச்சிலேயே மோகனின் முகம் சுறுங்கிவிட்டது. அவள் வார்த்தைக்கு ஒரு தரம் தன் கணவனைப் புகழ்ந்து கொண்டே இருந்தது தான் காரணம். நிலைமையைச் சமாளிக்க ஊர்மிளா “வீணா... நீங்க முதலில் கூலாக ரோஸ்மில்க் இல்லைன்னா பாதாம் கீர் சாப்பிடுங்க“ என்று சொல்லிக் கொண்டே டம்ளரில் ஊற்றி வைத்ததும் “ஐயையோ... நான் பால் பொருட்களே சாப்பிறதை விட்டுட்டேன்.“ என்றாள் அவசரமாக வீணா.

    “ஏன்...? நீங்க விரும்பி சாப்பிடுவீங்கன்னு இவர் சொல்லி இருக்கிறாரே...“ என்றாள் கணவனைப் பார்த்தபடி ஊர்மிளா.

    “ஆமாம்... முதலில் எல்லாம் சாப்பிட்டேன். கல்யாணத்திற்கு பிறகு அவருக்குப் பாலில் செய்த பண்டங்கள் சாப்பிட்டால் வயிறு உப்பசமாக ஆகிடும்ன்னு சொன்னார். அவர் சாப்பிடுறதில்லை என்றதும் நானும் விட்டுவிட்டேன்“ என்றாள் வீணா.

    அவர்கள் பேசிகொண்டு இருக்கும் பொழுதே ஊர்மிளா சுடச்சுட கட்லட்டும் அதனுடன் சோன்ப்ப்படியையும் கொண்டு வந்து வைத்தாள். வீணா தொடவே இல்லை. “இதெல்லாம் அவருக்குப் பிடிக்காதுன்னு தெரிஞ்சதும் நானும் சாப்பிறதை விட்டுட்டேன். கொஞ்சம் தண்ணி மட்டும் கொடுங்க ஊர்மிளா...“ என்று சொல்லி தண்ணியை மட்டும் குடித்துவிட்டுக் கிளம்பினாள்.

   

    இரவு படுக்கையறையில் யோசனையுடன் படுத்திருந்த தன் கணவன் அருகில் வந்து படுத்தாள் ஊர்மிளா. அவனின் ஏமாற்றங்கள் புரிந்ததால் அவனுக்கு என்ன சொன்னால் ஆறுதல் கிடைக்கும் என்பது தெரியாததாலும் பேசாமலேயே இருந்தாள்.

    ஆனால் அவனே பேசினான். “ஊர்மிளா நான் கிடைக்காத ஒன்றை மட்டும் நினைச்சே வாழ்ந்து இருந்ததால கிடைச்ச உண்மையான சந்தோசங்களை அனுபவிக்காமலேயே இருந்திருக்கிறேன் என்பது எனக்கு இப்பொழுது தான் புரியுது.  இவ்வளவு நாளும் நான் எவ்வளவு பொய்யான வாழ்க்கை வாழ்ந்திருக்கிறேன்னு நினைக்கும் பொழுது எனக்கே வெட்கமாக இருக்கிறது. வீணா நல்லவள். தன் கணவனுக்காக எப்படிவெல்லாம் தன் வாழ்க்கையை மாற்றிக் கொண்டிருக்கிறாள். ஆனால் நான்....? என்னை மன்னிச்சிடு ஊர்மிளா...“ என்றான் குரல் கம்ம.

    “ஐயோ... என்னங்க இது. வீணா, அவள் கணவனுக்காகத் தான் மாறினாள். நானும் உங்கள் மேல வச்ச உண்மையான அன்புக்காகத்தான் நீங்க எப்படியெல்லாம் சொன்னீங்களோ அப்படியெல்லாம் நடந்தேன். நீங்க பொய்யாய் வாழ்ந்தாலும் நான் உண்மையான அன்போட இருப்பதை நீங்க புரிஞ்சிட்டாலே போதுங்க எனக்கு....“ என்று சொன்னவளை உண்மையான அன்புடன் வாரி அணைத்தான் மோகன்.

அருணா செல்வம்.

06.06.2013