நாங்க.. அப்பவே அப்படி!! (நிமிடக்கதை)

   “டேய் மூர்த்தி.... உன்னால இதை நிச்சயம் செய்ய முடியாதுடா...“ மூர்த்தியைப் பார்த்து அலட்சியமாகச் சொன்னான் கார்த்தி.

    “டேய் கார்த்தி... நான் மட்டும் மனசு வச்சேன்னா... இந்த ஊரையே நடுஜாமத்துல தனியா சுத்தி வந்திடுவேன் தெரியுமா....?“ மார்பினைத் தட்டிச் சொன்னான் மூர்த்தி. தட்டியதால் அவனின் அழுக்குச் சட்டையில் படிந்திருந்த தூசி பறந்தது.

    “இந்த ஊரையெல்லாம் நீ சுத்த வேணாம். நாளைக்கி மதியானம் பகல் பன்னென்டு மணிக்கு நம்ம ஊர் சுடுகாட்டுக்குப் போய் ஒரு புடி மண்ணைக் கொண்டாந்தால் போதும். நீ பெரிய இவன்னு நாங்க ஒத்துக்கிறோம்.“ சுதாகர் உதட்டைப் பிதுக்கி நையாண்டியுடன் சொன்னான்.

   “டேய்... அவனே ஒரு தொடைநடுங்கி... அவன்கிட்ட போய் இந்த மாதிரி சேலஞ்சியெல்லாம் வச்சிக்கினு.... விடுங்கடா பாவம் அவன். மூர்த்தி... நீ போடா. உன்னோட ஆத்தா காத்திருக்கும். பழைய கஞ்சிய குடிச்சிட்டு தூங்கு. போ. எங்க கூட இருக்கனுமின்னா அதுக்கு ஒரு தகுதி வேணும். சும்மா டவுனு பள்ளிக்கூடத்துல படிச்சிட்டா மட்டும் போதாது. போ“ என்றான் குமரன்.

   விடுமுறைக்கு வந்தவனை அவனின் பழைய நண்பர்கள் இப்படி அலட்சியப்படுத்தியதை மூர்த்தியால் தாங்க முடியவில்லை. அவன்களிடம் தான் தைரியசாளி தான் என்பதை நிருபிக்க வேண்டும். ஆனால் சுடுகாட்டிற்குப் போகனுமாம். அதுவும் பகல் பன்னென்டு மணிக்கு... அந்த நேரத்தில் சுடுகாட்டு பேயெல்லாம் சாப்பிடுவதற்காக யாராவது வர்றாங்களான்னு காத்திருக்குமாம். அப்பாத்தா சொன்னது இன்னும் மூர்த்தியின் காதில் ஒலித்தது. முடியுமா...? நினைத்தாலே பயம் நெஞ்சை அடைத்தது. இருந்தாலும் இதை இப்படியே விடக்கூடாது. சற்று யோசித்தவன்...

    “சரிடா. நாளைக்கி பகல் பன்னென்டு மணிக்கு நான் தனியா போய் சுடுகாட்டுல இருந்து ஒரு கைநிறைய மண்ணு கொண்டு வர்றேன். ஆனால் அதன் பிறகு என்னை யாரும் தொடைநடுங்கின்னு சொல்லக் கூடாது என்ன...“ என்றான் மூர்த்தி.

    “ஓ... உனக்கு அவ்வளவு தைரியம் இருக்கா? சரிடா. நீ மட்டும் மண்ணைக் கொண்டுவா. நீ பெரிய தைரியசாலின்னு நாங்க ஒத்துக்கினு உன்னை எங்களோட திரும்பவும் சேர்த்துக்கிறோம்“ என்று குமரன் சொல்ல மற்றவர்களும் தலையாட்டினார்கள்.

   மறுநாள் மூர்த்தி கொண்டுவந்து மண்ணைக் காட்ட... மற்றவர்கள் ஒருவர் முகத்தை ஒருவராகப் பார்த்தார்கள்.

   “டேய்... பாத்திங்களாடா. நானே தனியா சுடுகாட்டுக்குப் போய் கொண்டு வந்தேன். இப்போ என்னடா சொல்லுறீங்க...?“ மூர்த்தி கர்வத்துடன் கேட்டான்.

   மற்றவர்களால் எதுவும் சொல்ல முடியவில்லை. ஏனென்றால் மூர்த்தி உண்மையிலேயே சுடுகாட்டிலிருந்து தான் மண்ணை எடுத்துக்கொண்டு வருகிறானா... என்று அவனுக்குத் தெரியாமல் அவன் பின்னாலேயே சென்று பார்த்தார்களே...!! அவன் தைரியசாலி தான் என்பதை ஒத்துக்கொண்டு தான் ஆகவேண்டும்.

   “சரி சரி. நீ தைரியசாலி தான். ஆனால் எப்படிடா அந்த நேரத்துல தனியா சுடுகாட்டுக்குப் போன?“ கார்த்தி ஆச்சர்யம் மாறாமல் கேட்டான்.

   “நான் எங்கடா தனியா போனேன். நான் உண்மையிலேயே சுடுகாட்டுக்குத் தனியாதான் போகிறேனா? சுடுகாட்டுல தான் மண்ணை எடுக்கிறேனான்னு பார்க்க என்னை நம்பாமல் நீங்களும் என் பின்னாடியே வருவீங்கன்னு எனக்குத் தெரியாதா...? நீங்க என் கூட வர்ற தைரியத்துல தான் நான் போய் மண்ணு எடுத்தேன். டேய்... நானும் உங்க ஃபிரெண்டு தான்டா...“ என்று சிரித்தான் மூர்த்தி.

அருணா செல்வம்.

13.06.2013