எதிலும் வெற்றி அடைய வேண்டுமா?

     “இந்த ராத்திரி நேரத்துல எங்க கிளம்புற ராமசாமி....?“ கேட்டபடியே வந்தார் முனைவர் .....

   “வா முனைவா... இந்த வீரப்பான் என்ன செஞ்சான் தெரியுமா....?“

   “என்ன செஞ்சான்?“

    “போன வருஷம் அவசத்துக்கு எங்கிட்ட கடன் வாங்கினான். தோபாரு எழுதி கையெழுத்துக் கூட போட்டுக் குடுத்திருக்கிறான். வருஷம் ஒன்னாச்சேன்னு வேலைக்காரனை அனுப்பி பணம் கேட்டா... நான் ராமசாமிகிட்ட பணமே வாங்கலைன்னு சொல்லி அனுப்பிட்டான். அதான் ஒரு எட்டு நானே போயி கேக்கலாம்ன்னு கௌம்பிறேன்“ என்றார் ராமசாமி.

    “கேட்க வேண்டியது தான். ஆனால் அதுக்கு இந்த ராத்திரி நேரம் வேண்டாம். காலையில போய் கேளு“

    “ராத்திரியா இருந்தா என்னா.... பணம் என்னோடது. எனக்குத் தான் அதோட அருமை தெரியும்.“

    “சரிதாம்பா. நானும் இல்லைன்னு சொல்லலை. ஆனால் இப்போ போனால்... அவனுக்குக் கண்ணு சரியா தெரியாது. ராத்திரி நேரத்துல குடிச்சிட்டு வேற இருப்பான். அவன் போன வருஷம் கஷ்டத்துல நிறைய பேருகிட்ட கடன் வாங்கினான். அதில் உன்னை மறந்து போய் இருப்பான். நியாயமான ஆளு. அதனால நாளைக்கு நேராபோய் அவனைப் பார்த்துப் பேசு.“ என்றார்

   “அப்போ.... காலையில போய் கேட்டால் நல்லதுன்னு சொல்லுறியா...?“

   “நான் சொல்லலைப்பா.... காளமேகப் புலவர் காலம் அறிந்து செயல் பட வேண்டும்ன்னு ஒரு பாட்டில் மிக அழகாகச் சொல்லி இருக்கிறார்.“

    “அப்படியா...? எங்க அந்தப் பாட்டைச் சொல்லு.“ ஆவலாகக் கேட்டார் ராமசாமி.

   “இந்த பாட்டுல என்ன ஒரு விசேசம் என்றால், இது வெறும் ககர வர்க்கம் மட்டுமே அமைச்சிப் பாடி இருக்கிறார்.“

    “ககர வர்க்கமா....? அப்படின்னா...?“

    “ககர வர்க்கம்ன்னா.... க, கா, கி, கீ, கு, கூ, கெ, கே, கை, கொ, கோ, என்ற எழுத்துக்கள் தான். இந்த எழுத்துக்களை மட்டுமே பாட்டில் எழுதி இருக்கிறார். மற்ற எந்த எழுத்துக்களும் இல்லை. இதை “வித்தாரச் செய்யுள்“ என்று சொல்கிறார்கள்“

    “அப்படியா...? எங்க அந்த செய்யுளை சொல்லு பார்ப்போம்“

  

காக்கைக்கா காகூகை கூகைக்கா காகாக்கை

கோக்குக்கூக் காக்கைக்குக் கொக்கொக்க – கைக்கைக்குக்

காக்கைக்குக் கைக்கைக்கா கா.

    “இது தான் பாடல். என்ன பொருள் வியங்கியதா...?“

    “என்ன.... பொருள் விளங்கியதாவா....? ஏன் கேக்க மாட்டே.... ஏதோ காக்கா காக்கான்னு சொல்லிட்டு பொருளைக் கேட்டால்... நான் எங்க போவேன்? அதை நீ தான் சொல்லனும். சொல்லு“ என்றார் சற்று கடுப்புடன் ராமசாமி.

    முனைவர் சொல்லத் துவங்கினார். “அதாவது

காக்கைக்கு ஆகா கூகை – காக்கைக்கு கூகை இரவில் வெல்லுதல் ஆகாது. (கூகை என்றால் ஆந்தை)

கூகைக்கு ஆகா காக்கை – கூகைக்குக் காக்கை பகலில் வெல்லுதல் ஆகாது.

கோக்கு கூக் காக்கைக்கு – அரசனுக்காக அவன் நாட்டைப் பகைவரிடமிருந்து காப்பாற்றும் கைக்கும். (கோ என்றால் அரசன்)

கொக்கொக்க – கொக்கைப் போல (அதாவது சரியான சமயம் வரும் வரை காத்திருத்தல்)

கைக்கைக்கு – பகையை எதிர்த்து

காக்கைக்கு – காப்பாற்றுவதற்கு

கைக்கைக்கா கா – (கைக்கு ஐக்கு ஆகா) காலமற்றதாயின் தலைவனுக்கும் இயலாதாகிப் போகும்.

   “என்ன ராமசாமி... இப்போ பொருள் புரிந்த்தா...?“

   “திரும்ப பொருளை மட்டும் சொல்லு“

   “காக்கைக்கு இரவில் கண் தெரியாது. ஆந்தைக்கு பகலில் கண் தெரியாது. அதனால் காக்கை இரவிலும் ஆந்தை பகலிலும் வெல்ல முடியாது. (அதுபோல) அரசன் தன் நாட்டை பகையிடமிருந்து காப்பாற்ற வேண்டுமென்றால் கொக்கைப் போல சரியான நேரம் வரும் வரை காத்திருக்க வேண்டும்.

   பகையை எதிர்த்து நாட்டைக் காப்பாற்றுவதற்கு ஏற்ற காலம் இல்லை என்றால் அரசனுக்கு வெற்றி என்பது இல்லை என்றாகிவிடும். இது தான் அந்த பாடலின் விளக்கம். இப்போ விளக்கம் புரிஞ்சுதா?“ முனைவர் கேட்டார்.

   “நீ விளக்கம் சொன்னதும் புரிஞ்சுது. ஆனா... இது எல்லாருக்கும் புரியுமா...? புடிக்குமா...?“ ராமசாமி சந்தேகமாகக் கேட்டார்.

   “அதை அவங்களே சொல்லட்டும். நான் கிளம்புறேன்“ கிளம்பினார்.

அருணா செல்வம்.