பார்த்தவன் எல்லாம் பாதிக் கணவன்!!

உலகம் இருண்டு உறங்கும் நேரம்

நிலவு மங்கையை நெருங்கும் மேகம்
வாச மலர்கள் வண்டுடன் உறங்க
மோச நினைவுகள் மோதிய தென்ன!

காதல் என்பதைக் கானல் நீரென
வேதம் சொன்னது வியப்போ அன்றோ
தானாய் மனத்தை நழுவிடா வண்ணம்
தேனாய் வாழ்க்கை தித்தித்த தென்ன!

பருவ வயது பதினெட் டானதால்
உருவ அமைப்பில் ஒழுங்கு கொள்ள
உடையை மாற்றி உடுத்தத் துவங்க
நடையில் கூடிய நளினம் என்ன!

மனத்தில் ஏனோ மாற்றம் இல்லை
கணத்தில் ஓடிடும் காலப் பிடியில்
திருமணம் முடிக்கத் தேடினார் வரனை!
தருணம் பார்த்துத் தரகர் வந்தார்!

பெண்ணைப் பார்த்தவன் பேதையின் மனத்தைக்
கண்களால் பேசிக் காதல் புரிந்தே
அன்னை தந்தை அறியா வண்ணம்
கண்ணால் கவர்ந்தே இழுத்த தென்ன!

வந்தவன் அவனே வாழ்க்கை என்று
சொந்தம் கொண்டே சூழ்ந்த உள்ளம்
கனவில் வந்த காமுகன் அவனை
மனத்தில் வைத்து மகிழ்ந்த தென்ன!

தீதும் என்பது தெரிந்து செய்வது
சூதும் இல்லை! சூழ்நிலை மயக்கத்
தடாகம் தொட்டிடும் தாமரை இலையாய்த்
தொடாமல் கற்பைத் தொலைத்த தென்ன!

வரன்கள் நான்கு வந்து பார்க்கக்
கரத்தைப் பிடிக்கும் கைதான் எதுவோ?
பார்த்தவன் எல்லாம் பாதிக் கணவனாகச்
சேர்த்துப் பார்த்தச் செய்திதான் என்ன!

பெண்ணைப் பார்க்கும் படலம் பேதையை
மண்ணைப் பார்க்க மயக்கும் ஆண்களை
வேண்டாம் என்று வெறுப்பாய்ச் சொல்லித்
தூண்டில் புழுபோல் துளைத்தா லென்ன!

மறத்தமிழன் நல்ல மங்கையை மணக்க
வரவு வைத்தே பேசி யதனால்
தரவே மறுத்தார் தந்தை! வேறு
வரனைக் கூட்டி வாழவைத்த தென்ன!

பழகிப் பார்த்திடாப் பைந்தமிழ்க் காதலாய்க்
குழவி இல்லாக் குடும்பத் தலைவியாய்த்
தீமை தராத தீஞ்சுடர் நெருப்பாய்
ஊமை மொழியாய் உருகிய தென்ன!

கட்டியக் கணவன் காதல் உடனே
கட்டி அணைத்தான் கட்டிலின் மேலே
கெட்டுப் போனது கேவலம் மனம்தான்
விட்டு விலகி விளக்கவா முடியும்?

சவம்போல் இல்லை பெண்ணின் சரீரம்
துவர்ப்பும் சுவைதான்! தொட்டதும் தெரிந்தது!
தவம்தான் வாழ்க்கைத் தத்துவம் என்பது
தவறே என்றால் தகிப்பாய் நெஞ்சே!!

(அகவல்)

அருணா செல்வம்.