தமிழ் அழகு!! (கவிதை)

 பதிற்றந்தாதி

எண்ணப் பறவை எழுந்துதன் வாய்திறந்து

சொன்ன சுவையினைச் சொல்லிடவா? – மின்னிடும்

வண்ண வடிவழகை வார்த்தையில் வார்த்திடும்

கன்னல் மொழியில் கலந்து!

கலந்து கிளர்ந்த களவை எழிலாய்

மலர்ந்து நிறைந்த மனத்தில் – நலமாய்

புலர்ந்து விடிந்த பொழுதின் அழகாய்

வளர்ந்த தமிழை வரைந்து!

வரைய அளைந்திடும் கோலம்! வளர

விரைய அழிந்திடும் காலம்! – விரைந்து

நிறைந்த தமிழழகு நீங்காமல் நிற்க

குறைந்து மறையுமா? கூறு!

கூறும் நலத்தால் குடிகள் மனத்திலே

ஏறும் வளமாய் எழில்தமிழாய்! – வீறுகொண்டு

சேரும் மனத்தில் செழித்திடும் செந்தமிழால்

பேரும் பெருமையும் பார்!

பாருங்கள் என்றதும் பாவலர் பாடிடுவார்!

பார்..எங்கள் பாக்களைப் பார்ப்பதனால் – சீராக்கும்!

ஏர்..எங்கள் எண்ணங்கள்! என்றும் தமிழழகைச்

சேருங்கள் செம்மை கொடுத்து!

கொடுத்து வளர்த்த கொடைகளைநாம் பாவில்

எடுத்து வடித்திடுவோம்! இன்பம் – அடுக்கித்

தொடுத்த கவித்தொடரில் துன்பமும் நன்றாய்

விடுக்கும் இனிய விருந்து!

விருந்தின் அறுசுவையை நாபெறும்! வேண்டும்

மருந்தின் தருசுவையை ஊனே – அருந்தும்!

கருத்தின் பெறுசுவையைக் கற்றோர்!சீர் உற்றோர்

பொருந்தப் பெறுவார் புகழ்ந்து!

புகழும் பணப்பெருக்கால் பூரிக்கும் நெஞ்சை

இகழும் இழிவென்றே! என்றும் – சுகமாய்த்

திகழும் தெளிதமிழ் இன்பத்தில் மூழ்க

மகிழும் மனங்கள் மலர்ந்து!

மலர்ந்து மணம்வீசும் மல்லிகை முல்லை

புலர்ந்த பொழுதிலே வாடும்! – பலமாய்

வளர்ந்து தவழ்ந்திடும் வண்டமிழ்ப் பெண்ணோ

நிலமென நிற்பாள் நெடிது!

நெடிதென்று வாழ்வை நினைத்து வருத்தும்

குடிகளில் கோமான் செயலைப் – பொடிக்கத்

துடிக்கும் இதயத்தில் தோன்றும் தமிழோ

இடிக்கும் இடியென எண்ணு!

 அருணா செல்வம்.