இதயம் ஏந்தி வணங்குகிறேன்!!! (கவிதை)

திருக்குறள்.

சின்னச் சின்னச் சொல்லெடுத்துச்

    செந்தேன் கடலில் ஊறவைத்துக்

கன்னல் கொடியில் நாரெடுத்துக்

    கனியின் சாற்றில் நனைத்தெடுத்து

வண்ண வண்ணப் பூக்களினை

   வடிவாய்க் கைகள் தொடுப்பதுபோல்

கன்னித் தமிழைச் சேர்த்தெழுதிக்

    கவியில் கருத்தைத் தொடுத்தாரோ?

எண்ணம் எல்லாம் தமிழாகி

    எழுதும் எழுத்தில் கலந்துவிட

விண்ணில் பூத்த விண்மீனே

    வேண்டி வந்து விழுந்துவிடப்

பொன்னில் வார்த்த பொற்பூப்போல்

    பொலிந்து சொற்கள் மின்னிவிடக்

கண்ணில் இருக்கும் பாவையைப்போல்

    கருவை உருவாய்ச் சேர்த்தாரோ?

அருளும் பொருளும் இன்பமென

    அழகாய்ப் பிரித்தார் முப்பாலில்!

உருளும் மனத்தை நிலைநிறுத்த

    உயர்வாய்ச் சொன்னார் அறப்பாலில்!

இருளும் மனிதர் வாழ்வுயர

    ஏற்றம் மொழிந்தார் பொருட்பாலில்!

மருளும் மங்கை மனம்மகிழ

    மதுவைக் கலந்தார் இன்பத்தில்!

எதுதான் இல்லை திருக்குறளில்?

    எடுத்துப் புரட்டிப் பார்த்திட்டேன்!

மதுதான் குறள்கள் ஒவ்வொன்றும்

    மனத்தை நன்றே மயக்கிவிடும்!

அதுதான் அன்பும் அறத்தையும்

    அழியாப் புகழை அளிக்கிறது!

இதுதான் வாழ்க்கைத் தத்துவமே!

    இதயம் ஏந்தி வணங்க்கிறேன்!!

(குறளின் பெருமை தொடரும்)

அருணா செல்வம்.