தமிழெனும் மொழியினிலே…. !

நொண்டிச் சிந்து ! - 2

.

தமிழெனும் மொழியினி லே – முழ்கித்

தண்ணொளி வீசிடக் கண்டிருந் தேன்!

அமிழ்தெனும் வார்த்தையி லே – நீந்தி

அழகெனும் கவிதையில் பழகிவந் தேன்!

பெண்ணெனும் பேதமை யால் – அதில்

பிணைந்திட்ட வார்த்தையில் இணைந்திருந் தேன்!

விண்வெளி பறப்பது போல் – இதயம்

விரித்திட்ட சிறகென வரித்திருந் தேன்!

வளமிடும் கவிதைகண் டே – பூவை

வருடிடும் வண்டென உருகிநின் றேன்!

உளமெனும் கூட்டுக்குள்ளே – தேனை

ஒளித்திடும் அழகினில் களித்துநின் றேன்!

இசையதன் மயக்கத்தி லே – என்னுள்

இறங்கிய உணர்வினில் மறந்திருந் தேன்!

திசையெனும் எட்டினி லும் – அதன்

திருமுகம் கண்டிட விரும்பிநின் றேன்!

மனமிடும் கலைகளி லே - இன்ப

மலரினுள் மணமென வளரவிட் டேன்!

குணமதை அறியவில் லை – உண்மை

கொடுத்திடும் அடிதனில் ஒடுங்கிவிட் டேன்!

குழந்தையின் உயர்வுகண் டே – அன்னை

கொடுமைகொ டுமையெனத் தடுப்பது மேன்?

பழமையில் சூழ்ந்துகொண் டே – குரு

பகைமையை வளர்த்தியுள் திகைப்பது மேன்?

குறையெது தேடிநின் றேன் – சினம்

கொண்டிடக் கருமையாய்க் கண்ணிசைக் கும்!

இறையிடம் கொடுத்துவிட் டேன் – கரு

இன்னிசைக் கொட்டிடப் பண்ணிசைக் கும்!

.

பாவலர் அருணா செல்வம்

14.03.2020