சொல்கிறவர் சொன்னால்.... (நிமிடக்கதை)

      “ஏங்க... கொஞ்சம் தலையையாவது வாரிக்கொண்டு வாங்க.“

    “உன் சொந்தக்காரங்க வீட்டு நலங்குக்குத் தானே போறோம். எல்லாம் இது போதும் வா“

     “அதுக்கில்லைங்க... என் தோழி சாந்தியும் வருவாள்.. நிச்சயம் அவ உங்களைப் பார்த்தாள்ன்னா திரும்பவும் நாளைக்கு இதற்கென்றே வீட்டுக்கு வந்து “உன் புருஸன் நல்லா டிரஸ்தான் பண்ண மாட்டுறார். தலையையாவது நல்லா சீவிக்கொண்டு வரச் சொல்லக்கூடாதா...?“ என்று கேவலமாக கேட்பாள்... அதுக்குத்தான்..“

     “தோபாரு ராதா... உன் ஃபிரெண்டுக்காக எல்லாம் என்னை நான் மாத்திக்க முடியாது. என்ன பண்ணினாலும் இருக்கிறது தான் இருக்கும். வா. போகலாம்.“ அவன் அவசரப் படுத்தினான்.

      “அதுக்கில்லைய்க... நான் நல்லா டிரஸ்பண்ணிக்கினு வர்றேன். நீங்களும் கொஞ்சம் அழகா வந்தா...“ அவள் முடிக்கவில்லை. “ஏன் நான் இப்படி வந்தா உனக்கு புடிக்கலையா...? என் கூட வர்றதுக்குக் கௌரவ கொறைச்சலா இருக்குதா...? அப்படின்னா என் கூட நீ வரவேணாம். நானே தனியா போயிட்டு வர்றேன். இல்லைன்னா நீ தனியா போயிக்கோ.“ முகத்தில் அடிப்பது போல் செல்லிவிட்டு அறைக்குள் நுழைந்து கொண்டான்.

     

      தன் தோழியுடன் செர்ந்து படித்துக்கொண்டிருந்த நிவேதாவிற்குத், தோழியின் அக்கா ராதாவும் அவள் கணவரும் பேசிகொண்டது காதில் விழுந்தது. யோசனையுடன் எழுந்து கூடத்திற்கு வந்து நின்று கொண்டாள்.

     அவர்கள் இருவரும் கொஞ்ச நேரத்தில் வெளியே வந்தார்கள். உடனே நிவேதா அவன் எதிரில் வந்து நின்று... “ரெண்டு பேரும் பங்ஷனுக்குப் போறீங்களா...? மாமா நீங்க படுசூப்பர். என் காலேஜ் ஃபிரெண்ட்ஸ் எல்லாம் நீங்க தலையைக் கொஞ்சம் லைட்டா சீவிவிட்டு... சட்டையை அழகா இன் பண்ணினால் நடிகர் சசிகுமார் மாதிரி இருப்பீங்கன்னு சொன்னாங்க. நான் நம்பலை. ஆனால் இப்போ தெரியுது. மாமா... உங்களுக்கு இருக்கிற அழகிற்கு நீங்க கொஞ்சம் கேர் எடுத்து டிரஸ் பண்ணுனீங்கன்னா... அந்த நடிகரை விட ரொம்ப அழகா இருப்பீங்க.....“ என்றாள் ஆச்சர்யத்தைக் கண்களில் வரவழித்துக் கொண்டு.

    அவன் மனமகிழ்ச்சியை மறைத்துக்கொண்டு மனைவியிடம் திரும்பி “கொஞ்சம் இரும்மா... தோ வர்றேன்“ என்று சொல்லிவிட்டு அறைக்குள் நுழைந்தவன் அரைமணி நேரம் கழித்தே வந்தான்...

    அவனைப் பார்த்து விட்டு கண்களால் நன்றியுடன் நிவேதாவைப் பார்த்தாள் ராதா.

அருணா செல்வம்.

(மறுபதிப்பு)