கொட்டிக்
கிடக்குது கனிகள் – அதை
எட்டிப்
பார்க்குது விழிகள் – உயிர்
தட்டிப்
பிடிக்குது எளிதாய் – என்னைக்
கட்டிப்
போடுது முடிவாய் ! – உன்
சுட்டுவிழி
எனைத் தாக்க – என்
பட்டுவுடல்
மெல்ல வேர்க்க – தேன்
சிட்டென
மனம் பறக்க – நான்
தட்டுத்தடு
மாறு கின்றேன் ! – அந்த
நட்டுநடு
மென்னிரவில் – மின்னும்
வட்டநில
வினைப்போல – கை
தொட்டு
வரைந்து விட்ட – நெற்றிப்
பொட்டு
இழுக்குது கண்ணே ! – இடும்
மெட்டுதனைக்
கேட்டே – விழி
மொட்டென
ஆனது தானாய் – நீ
கட்டினப்
பாட்டைக் கேட்ட - மனம்
விட்டு
விலகுமா கண்ணா ?
பாவலர்
அருணா செல்வம்
19.10.2016
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக