நட்புறவுகளுக்கு வணக்கம்.
நான் கடந்த இரண்டு மாதமாக
இந்தியாவில் இருந்த போது அனுபவித்த சின்னச் சின்ன சுவாரஷ்யமான விசயங்களை உங்களுடன்
பகிர விரும்புகிறேன். (நல்லாத்தான் இருக்கும். பயப்பட வேண்டாம்) இதையும் படித்து
எனக்கு நீங்கள் என்றும் போல் ஆதரவு கொடுக்க வேண்டும் என்று அன்புடன்
வேண்டுகிறேன். நன்றி.
பனிக்காலம் நல்லது!!
எனக்குக் கடந்த மார்கழி (டிசம்பர்) மாதத்தில்
திடீர் என்று ஒரு நல்ல ஓட்டலில் ஐஸ்கிரீம் சாப்பிட வேண்டும் என்று ஆசை
வந்துவிட்டது. என் அம்மாவிடம் கேட்டேன். “எனக்குப் பல் வலிக்கிறது. நான் வரவில்லை“
என்று சொல்லிவிட்டு, “இந்தப் பனி காலத்தில் யாராவது ஐஸ் சாப்பிடுவார்களா...? சளி
பிடித்துக்கொள்ளும். அதனால் ஐஸ் சாப்பிடக்கூடாது“ என்று கோபமாகச் சொல்லி
விட்டார்கள்.
அம்மா என்றாலே இப்படித் தானே...
அதனால் என் தோழிக்குப் போன் செய்து, “என்னுடன் ஐஸ் சாப்பிட வா“ என்று அழைத்தேன்.
அவள், “எங்கள் வீட்டுத் தெருவில் ஒரு பாட்டி இறந்துவிட்டார்கள். அதனால் நாளைக்கு
மறுநாள் போகலாம்“ என்று சொல்லிவிட்டாள்.
நானும் இரண்டு நாள் கழித்து
அவளுக்குப் போன் செய்து அழைத்தேன். அன்று “இன்று எங்கள் தெருவில் இரண்டு வயதானவர்கள்
இறந்துவிட்டார்கள். நான் வர முடியாது“ என்றாள். “என்ன இது... இரண்டு நாளைக்கு
முன்பு தானே ஒரு சாவு என்றாய். திரும்பவுமா...?“ என்று கேட்டேன்.
“ஆமாம் அருணா. இது பனிக்காலம்
இல்லையா...? இந்த மார்கழி மாதக் குளிரை வயதானவர்களால் தாங்க முடிவதில்லை. உறக்கத்திலேயே
இறந்துவிடுகிறார்கள்“ என்றாள்.
இங்கு 20, 21 டிகிரி அடிக்கிறது.
இதைப்போய் குளிர் என்கிறார்கள். நான் -4, -5 என்ற அளவில் இருந்து விட்டு வந்ததால் இதை
என்னால் குளிர் என்று ஏற்றுக்கொள்ள முடியவில்லை.
என்ன செய்வது....? அவளும் வரவில்லை.
நானும் ஐஸ்கிரீம் சாப்பிட முடியவில்லை.
மறுநாள் புல்லாங்குழல் வித்துவான்,
கலைமாமணி, புலவர் வெங்கடேசன் ஐயாவைச் சந்திக்கச் சென்றிருந்தேன். இவரைப்
பாண்டிச்சேரி பிரன்சுப்பள்ளி கல்வே காலேஜியில் படித்த அனைவருக்கும் நன்கு
தெரியும். அதிகம் கற்றவர். ஆனால் மிகவும் அமைதியானவர். அவரிடம் பேச்சுக்
கொடுத்தால் பேசிக்கொண்டே இருக்க வேண்டும் போல் இருக்கும்.
அப்படி அவரிடம் பேசிக்கொண்டு
இருந்த போது மணி இரவு 8 இருக்கும். அவர் தன் மகளை அழைத்து “ரொம்ப குளிருது. துண்டு
கொண்டு வா“ என்றார். அந்தப்பெண் கொடுத்தக் கம்பளித்துண்டை வாங்கி, “பனிக்காலம்
நல்லதுன்னு பெரியவர்கள் அனுபவித்துத் தான் சொல்லி இருக்கிறார்கள். அப்பா.. என்னமா
குளிருது“ என்று சொல்லிக்கொண்டே தலையில் துண்டைத் தலைப்பாகையாகக் கட்டிக்கொண்டார்.
என்னது... பனிக்காலம் நல்லதா....? என்ன
இவர் முரணாகச் சொல்கிறார்? பனியின் கொடுமை தாங்காமல் வயதானவர்கள் இறந்து
விடுகிறார்கள் என்று தோழி சொன்னாள். பனி அவ்வளவு கெட்டது என்றாள். இவர் என்ன
இப்படி சொல்கிறார். ஒரு சமயம் பனியால் வயதானவர்கள் இறந்துவிடுவதால் நல்லது என்று
பெரியவர்கள் சொன்னார்களோ.... என்று என் சின்ன மூளை யோசித்தது.
அப்படி இருக்காது. பல உயிரை
வாங்கும் கொடிய செயலை நம் பெரியவர்கள் நல்லது என்று கட்டாயம் சொல்லி இருக்கமாட்டார்கள்
என்று ஒரு பக்கம் என் நல்ல மூளை சொன்னது.
இருந்தாலும் புலவர் “பனிக்காலம்
நல்லது“ என்று சொல்கிறாரே. காரணம் இல்லாமலா இருக்கும். அவரிடமே கேட்டுப் பார்க்கலாம்
என்று “ஐயா, பனிக்காலம் கொடுமையானது தானே. பின்பு ஏன் பனிக்காலம் நல்லது“ என்று
சொன்னார்கள்?“ என்று கேட்டேன்.
அவர் சிரித்தபடியே சொன்னார்.
“பனிக்காலம் என்பதை அப்படியே பொருள் கொள்ளக்கூடாது. அதை
பனிக்கு + ஆலம் – பனிக்காலம் என்று பிரித்துப் படித்துப் பொருள்கொள்ள
வேண்டும்.
இதில் “ஆலம்“ என்பது ஆலகால விஷம். உலகில் அதிக விஷமானது ஆலகாலவிஷம். இந்தக் கொடுமையான
விஷத்தை விட பனி கொடுமையானது. அதனால் தான் பனியை விட ஆலம் நல்லது என்பதைப் “பனிக்கு
ஆலம் நல்லது“ என்று சொன்னார்கள். அதைச் சுறுக்கி “பனிக்காலம் நல்லது“ என்கிறோம்“
என்று விளக்கம் சொன்னார்.
அடடா... நம் முன்னோர்கள்
எப்படியெல்லாம் சொல்லி இருக்கிறார்கள் என்று வியந்தபடி வீடுவந்து சேர்ந்தேன்.
அருணா செல்வம்.
